de "delta rondo" Bij het ontwerpen van de door mij genoemde "DELTA-RONDO" ben ik uitgegaan van de gewone delta. Deze delta heb ik eerst op schaal 1 : 20 op papier gezet waarna ik met een passer verder ben gaan zoeken om eindelijk tot deze vormgeving te komen. Deze delta heb ik toen ingevuld met de ron- de vormen en in oranje en blauw in kleur gezet. Mijn eerste model van plastic in het klein deed het wel aardig. Dit gaf mij moed om door te gaan. Nu kon ik hem op ware grootte op papier zetten evenals de figuren die ik op de vlieger wilde hebben. Daaruit werden de mallen gemaakt voor de kontrasterende kleurmotieven. De vlieger kon nu uit spinnaker nylon geknipt worden. eerst de basiskleur oranje, hierna werden de volgens de mallen geknipte blauwe figuren op deze basis gelegd waarna ze er op konden worden gestikt. Vervolgens heb ik de stof onder de gestikte figuren weggeknipt. De vleugels en de kiel werden aan elkaar gestikt daarbij ruimte latend voor de staander, vervolgens werden de tunnels voor de buizen aan de vleugels gestikt en aan het uiteinde afgewerkt ntet klitteband als afsluiting van de tunnels. Deze uiteinden kunnen tevens voor de bevestiging van de staarten dienen. Voor de buizen heb ik hoogwaardig aluminium gebruikt. Voor de vleugels 9 mm Ø, een recht stuk van l08 cm lengte en een gebogen stuk van 87 cm met een straal van 9O cm. De koppeling van deze beide delen met de schuine zijden werkt erg goed, op deze manier wordt het één geheel en buigt het gebogen deel niet naar achteren. Voor de staander heb ik een douche gordijnbuis Ø 18 mm gebruikt die op een lengte van + 225 cm uitgeschoven kan worden. De ingeschoven lengte is dan + 130 cm zodat het vervoeren veel eenvoudiger is. De staander bestaat uit aluminium buis Ø 18 mm en.kan ook in twee delen worden vervoerd. Aan het einde van de buis heb ik aluminium zadels met popnagels bevestigd. Voor de konstruktie van de deelbare buizen gebruikte ik deze popnagels ook. De tekening verduidelijkt een en ander. De koppeling van de buis aan de vleugels doe ik met z.g. harp-sluitingen zoals ze bij de watersport worden gebruikt Aan de vleugels zitten op de daarvoor be- stemde plaats lussen. Mijn eerste ervaring met Inijn vlieger was op het dak van mijn flat. Bij ongeveer windkracht 4 bleef hij mooi strak in de lucht staan. Bij het uitproberen in de duinen bleek windkracht 2 te weinig te zijn om hem de lucht in te krijgen. De beste resultaten werden bereikt bij windkracht 3 tot 5. Bij windkracht 6 wordt de trekkracht wel erg groot. Het is een mooi gezicht na zoveel maanden werk om je vlieger in de lucht te zien staan, het is de bekroning en een stuk van jezelf. Hopelijk zijn er onder de lezers vliegeraars waarvoor dit artikel een stimulans kan zijn om door te gaan met het ontwerpen en bouwen van vliegers. Klik hier voor een grotere bouwtekening.